پوشش ضد خوردگی

نگهداری، تعمیر و تعویض قطعات و بنا های فلزی که در گیر خوردگی می شوند، هزینه های بالایی را طلب میکنند . خسارتهای مستقیم و غیرمستقیم ناشی از خوردگی در کشورهای صنعتی بالغ بر 4 درصد تولید ناخالص ملی آنها می باشد . این در حالی می باشد که بیش از 40 درصد از خوردگی فلزات به دلیل تعیین نامناسب مواد، طراحی غیر اصولی و به کارگیری نکردن از پوششهای کارآمد و با دوام رخ می دهد که ولی تمام این موردها قابل برطرف کردن بوده و خوردگی ناشی از آن قابل پیشگیری می باشد . یکی از متداولترین روشهای محافظت در برابر خوردگی اعمال پوشش آلی هست و 85 تا 90 درصد تمام سطح های فلزی در دنیا با پوششهای آلی پوشش داده شده اند . به کار گیری از رنگدانه های ضد خوردگی در پوشش آلی مقاومت آن را در برابر خوردگی به میزان قابل توجهی افزایش می دهند . رنگدانه های سدکننده دسته های از رنگدانه های ضد خوردگی می باشند که بصورت فیزیکی به اثر ممانعتی فیلم رنگ می افزایند . بدین معنی که میزان نفوذپذیری فیلم رنگ در برابر عوامل خورنده را کم می کنند . این رنگدانه ها عموما از حیث شیمیایی خنثی بوده و غیر فعال محسوب می شوند (به غیر از رنگدانه آلومنیوم صفحه ای که به لحاظ شیمیایی فعال است) . رنگدانه های سد کننده معمولا به اشکال کاغذ ای، برگه ای و لایه ای هستند . این اشکال یگانه رنگدانه، دیواره ای در مقابل نفوذ دست اندرکاران خورنده تشکیل داده و افزایش ارتفاع موثر مسیر عامل ها خورنده نظیر آب و اکسیژن را به تراز فلزمنجر می گردند . رنگدانه های نظیر میکا، اکسید آهن میکائی، پرک آلومنیم و برنز، زینک فسفات و در نهایت پرک شیشه که به پیگمنتهای سد کننده پر اسم و رسم می باشند موجب بلوکه شدن عوامل خورنده گشته و مسیر عبور این کارداران را تا رسیدن به فلز طولانی می کنند . پوشش ضد خوردگی برپایه رزین اپوکسی وپیگمنت پرک شیشه با دقت به خصوصیات کاربردی و خواص خوردگی، مکانیکی و سایشی مسئله بررسی قرار گرفت می‌باشد . 

پوشش ضد خوردگی