ملات های ضد خوردگی
بطورکلی ملات هایی که در سازه های ضد اسید زمینه به کارگیری قرار می گیرند بغیر از آنهایی که بر پایه های مواد قیری و گوگردی می‌باشند (از این مدل ملاتها دیگر به کار گیری نمی گردد)، مابقی بصورت های دو جزئی و یا سه جزئی بوده و بوسیله برخورد های شیمیایی مشقت بار .پس از ترکیب کردن اجزاء ملات ها، واکنش شیمیایی استارت می شود . همانند کلیه واکنش های شیمیایی، سرعت عکس العمل بستگی به رتبه حرارت داراست . هر چه در جه حرارت در مقطع مخلوط کردن مواد و در نهایت در رمان اجرا فراتر باشد، سرعت برخورد تندتر بوده و ملات زودتر کم آب می شود . برعکس هر چه جایگاه حرارت پایین خیس باشد، ملات دیرتر خشک گردیده و یا بعبارت دیگر سرعت واکنش کندتر می باشد .
اما ذکر این نکته اضطراری می‌باشد که دمای کارکرد دارای یک دستکم و یک حداکثر می باشد که نمی بضاعت و توان در خارج از این محدوده اجرای ملات را با هم ترکیب و اجرا نمود .
معمولا در ویژگی ها فنی و دستورالعمل های اجرایی ملات ها که توسط سازندگان ملات ها ارائه می شود؛ زمان کار آوری (Pot life) و نیز مقطع کم آب شدن و رسیدن به مقاومت های مکانیکی و شیمیایی (Curing) در دمای 20 و یا 25 رتبه سانتیگراد معین شده است .
در بسیاری از ملات ها مثل پایه فوران و فنلیک؛ برای رسیدن به اتصال عرضی، ایجاد حرارت در برهه زمانی خشک شدن اضطراری می باشد .
ملات هایی که در ساختمان های ضداسید موضوع استعمال قرار می گیرند؛ به دو مجموعه غیرآلی (معدنی) و آلی (پلیمری و رزینی) تقسیم بندی می شوند .